Philip Zimmermann - Why I Wrote PGP

Philip Zimmermann	Philip Zimmermann
Why I Wrote PGP Part of the Original 1991 PGP User's Guide (updated in 1999) "Whatever you do will be insignificant, but it is very important that you do it." -Mahatma Gandhi	Γιατί Έγραψα το PGP Μέρος του Αρχικού Οδηγού Χρήσης του PGP, 1991 (ενημερώθηκε το 1999) "Ότι και αν κάνεις μπορεί να είναι ασήμαντο, αλλά είναι πολύ σημαντικό το ότι το κάνεις." -Μαχάτμα Γκάντι
It's personal. It's private. And it's no one's business but yours. You may be planning a political campaign, discussing your taxes, or having a secret romance. Or you may be communicating with a political dissident in a repressive country. Whatever it is, you don't want your private electronic mail (email) or confidential documents read by anyone else. There's nothing wrong with asserting your privacy. Privacy is as apple-pie as the Constitution.	Είναι προσωπικό. Είναι ιδιωτικό. Και δεν είναι δουλειά κανενός, αλλά μόνο δική σου. Μπορεί να σχεδιάζεις μια πολιτική εκστρατεία, να συζητάς τους φόρους σου ή να έχεις ένα μυστικό ειδύλλιο. Ή μπορεί να επικοινωνείς με ένα πολιτικό αντιφρονούντα σε μια καταπιεστική χώρα. Ότι και αν είναι, δεν θέλεις ιδιωτικό ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο (email) ή εμπιστευτικά έγγραφα να διαβαστούν από οποιονδήποτε άλλον. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με την διεκδίκηση της ιδιωτικής σου ζωής. Η προστασία προσωπικών δεδομένων είναι βασική όσο είναι και το Σύνταγμα.
The right to privacy is spread implicitly throughout the Bill of Rights. But when the United States Constitution was framed, the Founding Fathers saw no need to explicitly spell out the right to a private conversation. That would have been silly. Two hundred years ago, all conversations were private. If someone else was within earshot, you could just go out behind the barn and have your conversation there. No one could listen in without your knowledge. The right to a private conversation was a natural right, not just in a philosophical sense, but in a law-of-physics sense, given the technology of the time.	Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή απλώνεται έμμεσα σε όλη τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων. Αλλά όταν πλαισίωσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, οι ιδρυτές του δεν έκριναν απαραίτητο να διευκρινίσουν ρητά το δικαίωμα στην ιδιωτική συνομιλία. Αυτό θα ήταν ανόητο. Διακόσια χρόνια πριν, όλες οι συνομιλίες ήταν ιδιωτικές. Εάν υπήρχε κάποιος άλλος σε απόσταση ακοής, μπορούσες απλά να πας πιο απόμερα και να συνεχίσεις την συνομιλία σου εκεί. Κανείς δεν μπορούσε να σε ακούσει εν αγνοία σου. Το δικαίωμα στην ιδιωτική συνομιλία ήταν ένα φυσικό δικαίωμα, όχι μόνο σε μια φιλοσοφική έννοια, αλλά και με την νομική-φυσική του έννοια, δεδομένης της τεχνολογίας της εποχής.
But with the coming of the information age, starting with the invention of the telephone, all that has changed. Now most of our conversations are conducted electronically. This allows our most intimate conversations to be exposed without our knowledge. Cellular phone calls may be monitored by anyone with a radio. Electronic mail, sent across the Internet, is no more secure than cellular phone calls. Email is rapidly replacing postal mail, becoming the norm for everyone, not the novelty it was in the past.	Αλλά με την έλευση της εποχής της πληροφορικής, ξεκινώντας ακόμα και από την εφεύρεση του τηλεφώνου, όλα αυτά έχουν αλλάξει. Τώρα οι περισσότερες από τις συζητήσεις μας διεξάγονται με ηλεκτρονικά μέσα. Αυτό επιτρέπει και στις πιο οικείες συνομιλίες μας να εκτεθούν εν αγνοία μας. Οι κυψελωτές (κινητά τηλέφωνα) τηλεφωνικές κλήσεις μπορεί να παρακολουθούνται από οποιονδήποτε με ένα κατάλληλο δέκτη. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που αποστέλλεται σε ολόκληρο το διαδίκτυο, δεν είναι πιο ασφαλές από τις κλήσεις με το κινητό τηλέφωνο. Το email αντικαθιστά ταχύτατα το ταχυδρομείο, και έχει γίνει ο κανόνας για όλους, δεν είναι η καινοτομία που ήταν στο παρελθόν.
Until recently, if the government wanted to violate the privacy of ordinary citizens, they had to expend a certain amount of expense and labor to intercept and steam open and read paper mail. Or they had to listen to and possibly transcribe spoken telephone conversation, at least before automatic voice recognition technology became available. This kind of labor-intensive monitoring was not practical on a large scale. It was only done in important cases when it seemed worthwhile. This is like catching one fish at a time, with a hook and line. Today, email can be routinely and automatically scanned for interesting keywords, on a vast scale, without detection. This is like driftnet fishing. And exponential growth in computer power is making the same thing possible with voice traffic.	Μέχρι πρόσφατα, εάν η κυβέρνηση ήθελε να παραβιάσει την ιδιωτική ζωή των απλών πολιτών, θα έπρεπε να δαπανήσει ένα ορισμένο ποσό εξόδων και εργασίας για να εξετάσει ανοίγοντας και διαβάζοντας την αλληλογραφία με χαρτί. Ή θα έπρεπε να ακροασθεί και ενδεχομένως να μεταγράψει την προφορική τηλεφωνική συνομιλία, τουλάχιστον πριν η αυτόματη τεχνολογία αναγνώρισης φωνής γίνει διαθέσιμη. Αυτό το είδος της παρακολούθησης εντάσεως εργασίας δεν ήταν πρακτικά εφαρμόσιμη σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό γινόταν μόνο σε σημαντικές περιπτώσεις, όταν φαινόταν να αξίζει τον κόπο. Ήταν σαν να ψαρεύεις με πετονιά και αγκίστρι ένα ψάρι την φορά. Σήμερα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μπορεί να σαρωθεί συστηματικά και αυτόματα για ενδιαφέρουσες λέξεις-κλειδιά, σε ευρεία κλίμακα, χωρίς ανίχνευση. Είναι σαν να ψαρεύεις με μια τράτα με συρόμενα δίχτυα. Και η εκθετική αύξηση της ισχύος των υπολογιστών κάνει το ίδιο δυνατή και την αλίευση της φωνητικής επικοινωνίας.
Perhaps you think your email is legitimate enough that encryption is unwarranted. If you really are a law-abiding citizen with nothing to hide, then why don't you always send your paper mail on postcards? Why not submit to drug testing on demand? Why require a warrant for police searches of your house? Are you trying to hide something? If you hide your mail inside envelopes, does that mean you must be a subversive or a drug dealer, or maybe a paranoid nut? Do law-abiding citizens have any need to encrypt their email?	Ίσως να νομίζεις ότι τα email σου είναι αρκετά νόμιμα ώστε η κρυπτογράφηση να είναι αδικαιολόγητη. Αν πραγματικά είσαι ένας νομοταγής πολίτης που δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε γιατί δεν στέλνεις όλη την αλληλογραφία σου με καρτ-ποστάλ αντί να χρησιμοποιείς χαρτί και φάκελο; Γιατί να μην δέχεσαι πάντα να υποβληθείς σε τεστ για ναρκωτικά κάθε φορά που στο ζητάνε; Γιατί απαιτείς ένα ένταλμα έρευνας από την αστυνομία που θα έρθει να κάνει έρευνα στο σπίτι σου; Μήπως προσπαθείς να κρύψεις κάτι; Αν κρύβεις την αλληλογραφία σου στο εσωτερικό των φακέλων, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι ή ένα ανατρεπτικό στοιχείο ή έμπορος ναρκωτικών ή ακόμα ακόμα και κάποιος παρανοϊκός; Έχουν οι νομοταγείς πολίτες καμία ανάγκη να κρυπτογραφούν το ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο;
What if everyone believed that law-abiding citizens should use postcards for their mail? If a nonconformist tried to assert his privacy by using an envelope for his mail, it would draw suspicion. Perhaps the authorities would open his mail to see what he's hiding. Fortunately, we don't live in that kind of world, because everyone protects most of their mail with envelopes. So no one draws suspicion by asserting their privacy with an envelope. There's safety in numbers. Analogously, it would be nice if everyone routinely used encryption for all their email, innocent or not, so that no one drew suspicion by asserting their email privacy with encryption. Think of it as a form of solidarity.	Τι θα συνέβαινε αν όλοι πίστευαν ότι οι νομοταγείς πολίτες θα πρέπει να χρησιμοποιούν μόνο καρτ-ποστάλ για την αλληλογραφία τους; Αν κάποιος αιρετικός προσπαθούσε να διεκδικήσει την ιδιωτική του ζωή χρησιμοποιώντας ένα φάκελο για την αλληλογραφία του, αυτό θα δημιουργούσε υποψίες. Ίσως οι αρχές θα άνοιγαν την αλληλογραφία του για να δουν τι κρύβεται. Ευτυχώς, δεν ζούμε σε ένα τέτοιου είδους κόσμο, γιατί ο καθένας προστατεύει το μεγαλύτερο μέρος της αλληλογραφίας του με φακέλους. Έτσι, κανείς δεν δημιουργεί υποψίες, εδραιώνοντας την ιδιωτική του ζωή με ένα φάκελο. Υπάρχει ασφάλεια στους αριθμούς. Κατ' αναλογία, θα ήταν ωραίο αν ο καθένας χρησιμοποιούσε συνήθως την κρυπτογράφηση για τα email του, αθώα ή όχι, έτσι ώστε κανείς δεν θα δημιουργούσε υποψίες, εδραιώνοντας την ιδιωτική του ζωή στα email του με την κρυπτογράφηση. Σκεφτείτε το σαν μια μορφή αλληλεγγύης.
Senate Bill 266, a 1991 omnibus anticrime bill, had an unsettling measure buried in it. If this non-binding resolution had become real law, it would have forced manufacturers of secure communications equipment to insert special "trap doors" in their products, so that the government could read anyone's encrypted messages. It reads, "It is the sense of Congress that providers of electronic communications services and manufacturers of electronic communications service equipment shall ensure that communications systems permit the government to obtain the plain text contents of voice, data, and other communications when appropriately authorized by law." It was this bill that led me to publish PGP electronically for free that year, shortly before the measure was defeated after vigorous protest by civil libertarians and industry groups.	Ο νόμος 266 της Γερουσίας, ένα νομοσχέδιο αντεγκληματικού σχεδιασμού του 1991, είχε μια ανησυχητική διάταξη θαμμένη μέσα του(*). Αν αυτό το μη δεσμευτικό ψήφισμα είχε γίνει πραγματικός νόμος, θα είχε αναγκάσει όλους τους κατασκευαστές εξοπλισμού ασφαλείας των επικοινωνιών να εισαγάγουν ειδικές "πόρτες παγίδες" (trap ports) στα προϊόντα τους, έτσι ώστε η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαβάσει τα κρυπτογραφημένα μηνύματα οποιουδήποτε. Διαβάζουμε: "Είναι η αίσθηση του Κογκρέσου ότι οι πάροχοι υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών και οι κατασκευαστές εξοπλισμού ηλεκτρονικών επικοινωνιών θα εξασφαλίζουν ότι τα συστήματα επικοινωνιών θα επιτρέπουν στην κυβέρνηση να λάβει το περιεχόμενο σε απλή μορφή κειμένου για την φωνή, τα δεδομένα και των άλλων επικοινωνιών όταν είναι κατάλληλα εξουσιοδοτημένη από το νόμο". Αυτό το νομοσχέδιο ήταν που με οδήγησε να δημοσιεύσω ηλεκτρονικά το PGP δωρεάν εκείνη την χρονιά, λίγο πριν αυτό το μέτρο νικηθεί από την έντονη διαμαρτυρία των υπέρμαχων των πολιτικών ελευθεριών και των ομάδων της βιομηχανίας. (*)Bill Text, 102nd Congress (1991-1992), S.266.IS, "SEC. 2201. COOPERATION OF TELECOMMUNICATIONS PROVIDERS WITH LAW ENFORCEMENT."
The 1994 Communications Assistance for Law Enforcement Act (CALEA) mandated that phone companies install remote wiretapping ports into their central office digital switches, creating a new technology infrastructure for "point-and-click" wiretapping, so that federal agents no longer have to go out and attach alligator clips to phone lines. Now they will be able to sit in their headquarters in Washington and listen in on your phone calls. Of course, the law still requires a court order for a wiretap. But while technology infrastructures can persist for generations, laws and policies can change overnight. Once a communications infrastructure optimized for surveillance becomes entrenched, a shift in political conditions may lead to abuse of this new-found power. Political conditions may shift with the election of a new government, or perhaps more abruptly from the bombing of a federal building.	Ο νόμος Communications Assistance for Law Enforcement Act (CALEA) του 1994 έδινε εντολή στις εταιρείες τηλεφωνίας να εγκαταστήσουν απομακρυσμένης πρόσβασης πόρτες υποκλοπών στους ψηφιακούς διακομιστές των κεντρικών τους γραφείων, δημιουργώντας μια νέα τεχνολογική υποδομή για την "point-and-click" υποκλοπή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, έτσι ώστε οι ομοσπονδιακοί πράκτορες δεν θα χρειάζονταν να βάζουν καλώδια υποκλοπής (κροκοδειλάκια) στις τηλεφωνικές γραμμές. Τώρα θα είναι σε θέση να κάθονται στην έδρα τους στην Ουάσιγκτον και να ακούν τις τηλεφωνικές μας κλήσεις. Φυσικά, ο νόμος εξακολουθεί να απαιτεί δικαστική εντολή για μια τέτοια υποκλοπή. Αλλά ενώ οι υποδομές της τεχνολογίας μπορεί να διαρκέσουν για πολλές γενιές, οι νόμοι και οι πολιτικές μπορεί να αλλάξουν μέσα σε μια νύχτα. Μόλις μια υποδομή επικοινωνιών βελτιστοποιηθεί για την επίτευξη παρακολούθησης αυτή γίνεται παγιωμένη, μια αλλαγή στις πολιτικές συνθήκες μπορεί να οδηγήσει σε κατάχρηση αυτής της νεο-αποκτηθείσας εξουσίας. Οι πολιτικές συνθήκες μπορεί να αλλάξουν με την εκλογή μια νέας κυβέρνησης ή ίσως και πιο βίαια με τον βομβαρδισμό ενός ομοσπονδιακού κτιρίου.
A year after the CALEA passed, the FBI disclosed plans to require the phone companies to build into their infrastructure the capacity to simultaneously wiretap 1 percent of all phone calls in all major U.S. cities. This would represent more than a thousandfold increase over previous levels in the number of phones that could be wiretapped. In previous years, there were only about a thousand court-ordered wiretaps in the United States per year, at the federal, state, and local levels combined. It's hard to see how the government could even employ enough judges to sign enough wiretap orders to wiretap 1 percent of all our phone calls, much less hire enough federal agents to sit and listen to all that traffic in real time. The only plausible way of processing that amount of traffic is a massive Orwellian application of automated voice recognition technology to sift through it all, searching for interesting keywords or searching for a particular speaker's voice. If the government doesn't find the target in the first 1 percent sample, the wiretaps can be shifted over to a different 1 percent until the target is found, or until everyone's phone line has been checked for subversive traffic. The FBI said they need this capacity to plan for the future. This plan sparked such outrage that it was defeated in Congress. But the mere fact that the FBI even asked for these broad powers is revealing of their agenda.	Ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νόμου CALEA, το FBI αποκάλυψε τα σχέδια του να απαιτήσει από τις εταιρείες τηλεφωνίας να χτίσουν έργα υποδομής στον τομέα τους, με την ικανότητα να υποκλαπούν ταυτόχρονα το 1% του συνόλου των τηλεφωνικών κλήσεων σε όλες τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ. Αυτό αντιπροσωπεύει περισσότερο από χιλιάδες φορές αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα επίπεδα στον αριθμό των τηλεφώνων που θα μπορούσαν μα υποκλαπούν. Κατά τα προηγούμενα χρόνια, υπήρχαν μόνο περίπου χίλιες εντολές δικαστηρίου που έδιναν εντολή για υποκλοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο, σε ομοσπονδιακό, πολιτειακό και τοπικό επίπεδο, όλα μαζί αθροιστικά. Είναι δύσκολο να δούμε το πώς η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αρκετούς δικαστές στο να υπογράψουν αρκετές παραγγελίες υποκλοπής για να υποκλαπεί το 1% όλων των τηλεφωνημάτων μας, και πολύ λιγότερο να προσλάβει αρκετούς ομοσπονδιακούς πράκτορες για να καθίσουν και να κάνουν ακρόαση σε όλα αυτά τα τηλεφωνήματα σε πραγματικό χρόνο. Η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για την επεξεργασία μια τέτοιου μεγέθους κίνησης είναι μια τεράστια οργουελική εφαρμογή αυτοματοποιημένης τεχνολογίας αναγνώρισης φωνής για να κοσκινίζει μέσα από όλα αυτά, που θα ψάχνει για ενδιαφέρουσες λέξεις-κλειδιά ή θα κάνει αναζήτηση για τη φωνή ενός συγκεκριμένου ομιλητή. Εάν η κυβέρνηση δεν βρει το στόχο στο πρώτο δείγμα του 1%, οι υποκλοπές θα μπορούν να μετακινηθούν σε ένα διαφορετικό 1% έως ότου βρεθεί ο στόχος ή έως ότου η κάθε μια τηλεφωνική γραμμή θα έχει ελεγχθεί για ανατρεπτική κίνηση. Το FBI είπε ότι χρειάζεται αυτή την ικανότητα για να σχεδιάσει για το μέλλον. Το σχέδιο αυτό προκάλεσε τέτοια οργή ​​ώστε νικήθηκε στο Κογκρέσο. Όμως, το γεγονός και μόνον ότι το FBI ζήτησε έστω και για αυτές τις ευρείες εξουσίες είναι αποκαλυπτικό της ατζέντας του.
Advances in technology will not permit the maintenance of the status quo, as far as privacy is concerned. The status quo is unstable. If we do nothing, new technologies will give the government new automatic surveillance capabilities that Stalin could never have dreamed of. The only way to hold the line on privacy in the information age is strong cryptography.	Οι πρόοδοι στην τεχνολογία δεν θα επιτρέψουν τη διατήρηση του status quo, όσον να αφορά τα θέματα την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Το status quo είναι ασταθές. Αν δεν κάνουμε τίποτα, οι νέες τεχνολογίες θα δώσουν στους κυβερνητικούς νέες δυνατότητες αυτόματης επιτήρησης που ακόμα και ο Στάλιν δεν θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί. Ο μόνος τρόπος για να κρατηθεί το μέτωπο στην προστασία της ιδιωτικής ζωής στην εποχή της πληροφορίας είναι ισχυρή κρυπτογράφηση.
You don't have to distrust the government to want to use cryptography. Your business can be wiretapped by business rivals, organized crime, or foreign governments. Several foreign governments, for example, admit to using their signals intelligence against companies from other countries to give their own corporations a competitive edge. Ironically, the United States government's restrictions on cryptography in the 1990's have weakened U.S. corporate defenses against foreign intelligence and organized crime.	Δεν χρειάζεται να μην εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση για να θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την κρυπτογράφηση. Η επιχείρησή σου μπορεί να πέσει θύμα υποκλοπής από τις επιχειρήσεις των ανταγωνιστών σου, το οργανωμένο έγκλημα ή τις ξένες κυβερνήσεις. Αρκετές ξένες κυβερνήσεις, για παράδειγμα, παραδέχονται ότι χρησιμοποιούν τις μυστικές υπηρεσίες και τις δυνατότητες που έχουν για κατασκοπεία κατά των εταιρειών από άλλες χώρες, για να δώσουν στις δικές τους επιχειρήσεις ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι περιορισμοί της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών για την κρυπτογραφία στη δεκαετία του 1990, έχουν αποδυναμώσει τις άμυνες των αμερικανικών εταιριών ενάντια στις ξένες μυστικές υπηρεσίες και το οργανωμένο έγκλημα.
The government knows what a pivotal role cryptography is destined to play in the power relationship with its people. In April 1993, the Clinton administration unveiled a bold new encryption policy initiative, which had been under development at the National Security Agency (NSA) since the start of the Bush administration. The centerpiece of this initiative was a government-built encryption device, called the Clipper chip, containing a new classified NSA encryption algorithm. The government tried to encourage private industry to design it into all their secure communication products, such as secure phones, secure faxes, and so on. AT&T put Clipper into its secure voice products. The catch: At the time of manufacture, each Clipper chip is loaded with its own unique key, and the government gets to keep a copy, placed in escrow. Not to worry, though–the government promises that they will use these keys to read your traffic only "when duly authorized by law." Of course, to make Clipper completely effective, the next logical step would be to outlaw other forms of cryptography.	Η κυβέρνηση ξέρει τον κεντρικό ρόλο που κρυπτογραφία προορίζεται να παίξει στη σχέση της εξουσίας με τους ανθρώπους της. Τον Απρίλιο του 1993, η κυβέρνηση Κλίντον παρουσίασε μια τολμηρή νέα πρωτοβουλία πολιτικής για την κρυπτογράφηση, η οποία ήταν υπό ανάπτυξη από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA), ακόμα από την έναρξη της προεδρίας Μπους. Το επίκεντρο αυτής της πρωτοβουλίας ήταν μια συσκευή κρυπτογράφησης χτισμένη από την κυβέρνηση, και ονομάζονταν τσιπ Clipper, περιείχε έναν νέο διαβαθμισμένο αλγόριθμο κρυπτογράφησης της NSA. Η κυβέρνηση προσπάθησε να ενθαρρύνει την ιδιωτική βιομηχανία να ενσωματώσει στον σχεδιασμό σε όλα τα ασφαλή προϊόντα επικοινωνίας, όπως τα ασφαλή τηλέφωνα, το ασφαλές φαξ, κοκ. Η AT&T είχε βάλει το Clipper σε ασφαλή προϊόντα φωνής. Η παγίδα: Κατά τη στιγμή της κατασκευής, κάθε τσιπ Clipper είναι φορτωμένο με το δικό του μοναδικό κλειδί και η κυβέρνηση κρατά ένα αντίγραφο του, τοποθετώντας σε μια βάση δεδομένων μεσεγγύησης. Για να μην ανησυχήσει όμως το κοινό, η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα χρησιμοποιήσει αυτά τα κλειδιά για να διαβάσετε τις επικοινωνίες σου μόνο "όταν θα είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη από το νόμο". Βέβαια, για να κάνουν το Clipper πλήρως αποτελεσματικό, το επόμενο λογικό βήμα θα ήταν να απαγορεύσουν όλες τις άλλες μορφές κρυπτογραφίας.
The government initially claimed that using Clipper would be voluntary, that no one would be forced to use it instead of other types of cryptography. But the public reaction against the Clipper chip was strong, stronger than the government anticipated. The computer industry monolithically proclaimed its opposition to using Clipper. FBI director Louis Freeh responded to a question in a press conference in 1994 by saying that if Clipper failed to gain public support, and FBI wiretaps were shut out by non-government-controlled cryptography, his office would have no choice but to seek legislative relief. Later, in the aftermath of the Oklahoma City tragedy, Mr. Freeh testified before the Senate Judiciary Committee that public availability of strong cryptography must be curtailed by the government (although no one had suggested that cryptography was used by the bombers).	Η κυβέρνηση αρχικά ισχυρίστηκε ότι η χρήση του Clipper θα είναι εθελοντική, ότι κανείς δεν θα αναγκαστεί να το χρησιμοποιήσει αντί για άλλους τύπους κρυπτογράφησης. Όμως, η αντίδραση του κοινού ενάντια στο τσιπ Clipper ήταν ισχυρή, ισχυρότερη από ότι ανέμενε η κυβέρνηση. Η βιομηχανία των υπολογιστών διακήρυξε μονολιθικά την αντίθεσή του στη χρήση του Clipper. Ο διευθυντής του FBI, Louis Freeh, απάντησε σε μια ερώτηση σε μια συνέντευξη Τύπου το 1994, λέγοντας ότι αν το Clipper αποτύγχανε να κερδίσει τη δημόσια στήριξη και οι υποκλοπές του FBI αποκλείονταν από την μη ελεγχόμενη από την κυβέρνηση κρυπτογράφηση, το γραφείο του δε θα είχε άλλη επιλογή από το να αναζητήσει μια νομοθετική ανακούφιση. Αργότερα, στον απόηχο της τραγωδίας στο Οκλαχόμα Σίτι, ο κος Freeh κατέθεσε ενώπιον της Δικαστικής Επιτροπής της Γερουσίας ότι, η δημόσια διαθεσιμότητα της ισχυρής κρυπτογράφησης πρέπει να περικοπεί από την κυβέρνηση (αν και κανείς δεν είχε πει ότι είχε χρησιμοποιηθεί κρυπτογραφία από τους βομβιστές).
The government has a track record that does not inspire confidence that they will never abuse our civil liberties. The FBI's COINTELPRO program targeted groups that opposed government policies. They spied on the antiwar movement and the civil rights movement. They wiretapped the phone of Martin Luther King. Nixon had his enemies list. Then there was the Watergate mess. More recently, Congress has either attempted to or succeeded in passing laws curtailing our civil liberties on the Internet. Some elements of the Clinton White House collected confidential FBI files on Republican civil servants, conceivably for political exploitation. And some overzealous prosecutors have shown a willingness to go to the ends of the Earth in pursuit of exposing sexual indiscretions of political enemies. At no time in the past century has public distrust of the government been so broadly distributed across the political spectrum, as it is today.	Η κυβέρνηση έχει ένα καταγεγραμμένο ιστορικό που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ότι δεν θα κάνουν κατάχρηση των ατομικών ελευθεριών μας. Το πρόγραμμα COINTELPRO του FBI στόχευε σε ομάδες που αντιτίθενται στις κυβερνητικές πολιτικές. Κατασκόπευαν το αντιπολεμικό κίνημα και το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα. Παγίδευσαν το τηλέφωνο του Martin Luther King. Ο Νίξον είχε τον κατάλογο με τους εχθρούς του. Μετά υπήρξε το χάος με το Watergate. Πιο πρόσφατα, το Κογκρέσο είτε προσπάθησε είτε κατάφερε να πετύχει να περάσουν νόμοι περιστολής των πολιτικών ελευθεριών μας στο διαδίκτυο. Ορισμένοι από τον Λευκό Οίκο επί εποχής Κλίντον, συνέλεξαν εμπιστευτικά αρχεία του FBI για Ρεπουμπλικανικούς δημόσιους υπαλλήλους, θεωρητικά για πολιτική εκμετάλλευση. Και μερικοί, με υπερβάλλοντα ζήλο, εισαγγελείς έχουν δείξει μια προθυμία να πάει μέχρι τα πέρατα της Γης για να επιδιώξουν να εκθέσουν την σεξουαλική συμπεριφορά των πολιτικών εχθρών. Σε καμία στιγμή στον περασμένο αιώνα η δημόσια δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση δεν ήταν τόσο ευρέως κατανεμημένη σε όλο το πολιτικό φάσμα, όπως είναι σήμερα.
Throughout the 1990s, I figured that if we want to resist this unsettling trend in the government to outlaw cryptography, one measure we can apply is to use cryptography as much as we can now while it's still legal. When use of strong cryptography becomes popular, it's harder for the government to criminalize it. Therefore, using PGP is good for preserving democracy. If privacy is outlawed, only outlaws will have privacy.	Καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, σκεφτόμουν ότι αν θέλουμε να αντισταθούμε σε αυτή την ανησυχητική τάση της κυβέρνησης να θέσει εκτός νόμου την κρυπτογραφία, ένα μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί είναι να χρησιμοποιήσουμε την κρυπτογράφηση όσο περισσότερο μπορούμε τώρα, ενώ είναι ακόμη νόμιμη. Όταν η χρήση της ισχυρής κρυπτογράφησης γίνει δημοφιλής, θα είναι πιο δύσκολο για την κυβέρνηση να την ποινικοποιήσει. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιώντας το PGP θα ήταν καλό για τη διατήρηση της δημοκρατίας. Εάν η προστασία της ιδιωτικής ζωής γίνει εκτός νόμου, μόνο οι παράνομοι θα χαίρουν προστασία της ιδιωτικής τους ζωής.
It appears that the deployment of PGP must have worked, along with years of steady public outcry and industry pressure to relax the export controls. In the closing months of 1999, the Clinton administration announced a radical shift in export policy for crypto technology. They essentially threw out the whole export control regime. Now, we are finally able to export strong cryptography, with no upper limits on strength. It has been a long struggle, but we have finally won, at least on the export control front in the US. Now we must continue our efforts to deploy strong crypto, to blunt the effects increasing surveillance efforts on the Internet by various governments. And we still need to entrench our right to use it domestically over the objections of the FBI.	Φαίνεται ότι η ανάπτυξη του PGP πρέπει να λειτουργήσει μαζί με τα χρόνια σταθερή δημόσια κατακραυγή και τη πίεση της βιομηχανίας να χαλαρώσουν οι έλεγχοι των εξαγωγών. Στους τελευταίους μήνες του 1999, η κυβέρνηση Κλίντον ανακοίνωσε μια ριζική στροφή στην πολιτική των εξαγωγών για την crypto τεχνολογία. Ουσιαστικά πέταξε έξω ολόκληρο το καθεστώς ελέγχου των εξαγωγών. Τώρα, είμαστε επιτέλους σε θέση να εξαγάγουμε ισχυρή κρυπτογραφία, χωρίς ανώτατα όρια αντοχής. Ήταν ένα μακρύς αγώνας, αλλά έχουμε τελικά κερδίσει, τουλάχιστον στο μέτωπο του ελέγχου των εξαγωγών στις ΗΠΑ. Τώρα πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για την ανάπτυξη πιο ισχυρής κρυπτογραφίας, για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις από την αύξηση των προσπαθειών παρακολούθησης στο διαδίκτυο από τις διάφορες κυβερνήσεις. Και πρέπει ακόμη να εδραιώσουμε το δικαίωμά μας να την χρησιμοποιήσουμε στην εγχώρια αγορά παρά τις αντιρρήσεις του FBI.
PGP empowers people to take their privacy into their own hands. There has been a growing social need for it. That's why I wrote it.	Το PGP ενδυναμώνει τους ανθρώπους να πάρουν την προστασία της ιδιωτικής τους ζωής στα δικά τους χέρια. Έχει υπάρξει μια αυξανόμενη κοινωνική ανάγκη για αυτό. Γι' αυτό το έγραψα.
Philip R. Zimmermann Boulder, Colorado June 1991 (updated 1999)	Philip R. Zimmermann Boulder, Κολοράντο Ιούνιος 1991 (ενημερώθηκε το 1999)
PGP 7.0 User's Guide in English Introduction to Cryptography (pdf file, 86 page, 0,98Mb) PGP 7.0 MacOS User's Guide (pdf file, 230 pages, 2,19Mb) PGP 7.0 Windows 95/98/NT/2000 User's Guide (pdf file, 246 pages, 2,14Mb)	Οδηγός χρήσης PGP 7.0 στα Αγγλικά * Εισαγωγή στην Κρυπτογραφία (αρχείο pdf, 86 σελίδες, 0,98Mb) * Οδηγός χρήσης PGP 7.0 για MacOS (αρχείο pdf, 230 σελίδες, 2,19Mb) * Οδηγός χρήσης PGP 7.0 για Windows 95/98/NT/2000 (αρχείο pdf, 246 σελίδες, 2,14Mb)