Χρήστης:Pav/Προτάσεις προς Ομ.Επ.
Προτάσεις προς Ομ.Επ.
Για να κάνει κανείς προτάσεις σε ότι αφορά τον κανονισμό λειτουργίας της Ομ.Επ. πρέπει να γνωρίζει πρώτα τις αρμοδιότητές της.
Αν δεν υπάρχει κάτι άλλο, αυτό που εκλαμβάνω ως αρμοδιότητες της Ομ.Επ. περιγράφεται στην κεντρική μας σελίδα ως εξής:
«Η Ομάδα Επικοινωνίας έχει την ευθύνη για όλα τα κείμενα, Δελτία Τύπου, News Letters, μεταφράσεις και αναλαμβάνει την προώθηση του κόμματος σε «κλασικά» και νέα Μέσα».
Έτσι όπως είναι διατυπωμένες οι αρμοδιότητες της Ομ.Επ. καταλαβαίνω ότι αυτή αναλαμβάνει να ενημερώνει είτε τα μέλη και τους φίλους του κόμματος για κάθε τι το οποίο τα όργανά του (Δ.Ε. & Ε.Δ.) θεωρούν ότι πρέπει να γνωρίζουν, είτε την υπόλοιπη κοινωνία για κάθε τι, που επίσης τα όργανα του κόμματος θεωρούν ότι πρέπει να δημοσιολογηθεί κατάλληλα.
– Σε ότι αφορά την πρώτη περίπτωση (τα μέλη και τους φίλους) τα πράγματα είναι σχετικά απλά, γιατί οι όποιες ανακοινώσεις - γνωστοποιήσεις δεν είναι απαραίτητο να τηρούν ευλαβικά όλους τους κανόνες της επικοινωνίας (αν και δεν θα ήταν άσχημο) αφού είμαστε «μεταξύ μας». Στην περίπτωση αυτή οι κύριοι κανόνες που θα πρέπει να τηρούνται είναι η σαφήνεια στις διατυπώσεις, ώστε να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις, και η ακρίβεια σε ότι αφορά τους απαιτούμενους κατά περίπτωση χρόνους, ώστε να μη δημιουργούνται ελλείμματα ενημέρωσης. Βέβαια σε επόμενο χρόνο δεν θα ήταν καθόλου άσχημη η ιδέα μιας ηλεκτρονικής εφημερίδας ή κάτι παρόμοιο, που να απευθύνεται ταυτόχρονα και σε ευρύτερο κοινό.
– Σε ότι αφορά τη δεύτερη περίπτωση (υπόλοιπη κοινωνία) τα πράγματα απαιτούν υψηλού επιπέδου επαγγελματικά χαρακτηριστικά και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξυπηρετηθούν από άσχετους ως προς το θέμα της επικοινωνίας, δεδομένου ότι η σύγχρονη επικοινωνία είναι τέχνη που διδάσκεται και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για την πολιτική.
Επομένως για την περίπτωση αυτή το κόμμα δυο λύσεις έχει:
α) Να χρησιμοποιήσει επαγγελματίες, που εφόσον θα είναι μέλη του θα μπορούσαν στην παρούσα συγκυρία να προσφερθούν εθελοντικά, αφού δεν έχει άλλη δυνατότητα λόγω οικονομικής ανεπάρκειας.
β) Με κάποιο τρόπο να εκπαιδεύσει στοιχειωδώς μέλη του, που πάλι βέβαια θα προσφερθούν εθελοντικά, για τον ίδιο λόγο.
Πριν προχωρήσω παρακάτω θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις - διευκρινήσεις, που για μένα είναι σημαντικές για να έχουμε τη σωστή βάση συζήτησης:
Η λογική «όλοι τα κάνουν όλα»:
Κατά τη διάρκεια της μικρής θητείας μου στο κόμμα, συνάντησα (και μάλιστα κατά κόρον) μια τάση (ή λογική) όλοι να τα κάνουν όλα. Διαφωνώ κάθετα με αυτή τη λογική, ειδικά όταν πρόκειται για εργασίες οι οποίες αφ’ ενός απαιτούν σημαντική εξειδίκευση, αφ’ ετέρου είναι εξαιρετικά νευραλγικές, ειδικά σε περιπτώσεις όπως η δική μας, δηλαδή η πολιτική. Πεποίθησή μου είναι ότι η διαδικασία της επικοινωνίας (κυρίως προς τα έξω) είναι ίσως το σπουδαιότερο που έχει να κάνει (και να προσέξει γιατί γίνονται και ζημιές!) ένα κόμμα, αν θέλει κάποτε να πετύχει το στόχο του, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τη συμμετοχή του στην άσκηση της εξουσίας, αφού ακόμη και ο ορισμός που δίνουν τα λεξικά, τον οποίο παραθέτω για να ξεκαθαρίζουμε τελείως τις έννοιες, αναφέρει σχετικά:
Με την έννοια "πολιτικό κόμμα" μπορούμε να ορίσουμε κάθε συλλογικότητα η οποία εκφράζει συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα ή συμφέροντα κάποιας κοινωνικής ομάδας, έχει πρόγραμμα βασισμένο στην ικανοποίηση των συμφερόντων της κοινωνικής τάξης ή/και της κοινωνικής ομάδας στην οποία αναφέρεται, δρα με πολιτική τακτική και στρατηγική και σαν στόχο έχει την εφαρμογή του προγράμματός του, δια μέσω άσκησης της κεντρικής εξουσίας.
Εκτός αν εμείς δεν θέλουμε κόμμα με την κλασική του έννοια, αλλά κάτι άλλο, το οποίο όμως πρέπει το συντομότερο δυνατό να ορίσουμε και να γνωστοποιήσουμε, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Εγώ πάντως αυτό εννοώ και στη βάση αυτού συμμετέχω και εργάζομαι.
Με βάση λοιπόν τις παραπάνω έννοιες σε καμία περίπτωση όχι μόνο όλοι «δεν» μπορούν να τα κάνουν όλα, αλλά αν το κόμμα δεν καταφέρει να βρει τους καταλληλότερους για την κάθε αρμοδιότητα, τότε το έλλειμμα θα διακρίνεται διαρκώς και θα μας ζημιώνει.
Εννοείται ότι εδώ μιλάμε για καθαρά «τεχνικά» ζητήματα, όπως αυτό της επικοινωνίας και για τίποτα άλλο.
Οι Εθελοντές:
Είναι προφανές ότι στη φάση στην οποία βρίσκεται το κόμμα μας δεν μπορεί να βασιστεί παρά μόνο στην εθελοντική εργασία μελών του για την κάλυψη των διαφόρων αναγκών του.
Ευτυχώς είναι επίσης προφανές ότι στον κατάλογο των μελών και φίλων του θα μπορεί σχεδόν πάντα να βρίσκει σχεδόν όλες τις ειδικότητες που χρειάζονται για τις διάφορες εργασίες του.
Είναι όμως επίσης προφανές ότι οι εθελοντές από τη φύση τους είναι εργαζόμενοι στους οποίους δεν μπορείς να εξασκήσεις κανενός είδους εργασιακή πίεση, παρά μόνον όση μπορεί να ‘σηκώσει’ η κομματική τους συνείδηση. Επομένως οι όποιες δυσλειτουργίες θα έχουν σχέση με τον παράγοντα αυτόν, θα πρέπει να είναι αναμενόμενες, εφόσον το κόμμα δεν έχει (ακόμη) τη δυνατότητα να αναθέσει τις εν λόγω λειτουργίες σε επαγγελματίες.
Μερικά όμως πράγματα μπορούν να γίνουν «απαιτητά» ακόμη και από εθελοντές, αν βεβαίως βρίσκονται εντός των δυνατοτήτων τους και τους ζητηθούν κατάλληλα.
Για παράδειγμα όταν κάποιος δηλώνει ότι «αύριο στις 10 η ώρα θα έχει έτοιμο το τάδε κείμενο» θα πρέπει να το έχει, γιατί αλλιώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Αυτού του τύπου οι δυσλειτουργίες δεν οφείλονται σε έλλειψη επαγγελματισμού αλλά σε απλή ανευθυνότητα, που είναι διαφορετικό πράγμα και αυτόματα καθιστά το άτομο ακατάλληλο για οποιαδήποτε συνεργασία, πράγμα το οποίο και πρέπει να επισημαίνεται ευθέως, καθαρά και αμέσως.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η «σοφία» του εκάστοτε συντονιστή θα πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την ιδιαιτερότητα του «εθελοντισμού» και αν είναι δυνατό να προβλέπει εναλλακτικές λύσεις για την περίπτωση ολιγωρίας, γιατί η επικοινωνία είναι τόσο κρίσιμο θέμα που δεν μπορεί να καθυστερεί ούτε δευτερόλεπτο τις περισσότερες φορές.
Από όσα μέχρι τώρα εξέθεσα, αλλά και από τα «κοινώς γνωστά» προκύπτουν τα εξής:
Τα πρόσωπα:
Προκειμένου να «επανδρώσει» κανείς το καράβι της επικοινωνίας θα χρειαστεί τις εξής ειδικότητες:
α) Λογογράφους (δηλαδή ανθρώπους που θα κατέχουν την τέχνη της ορθής σύνταξης ενός κειμένου ανάλογα με τον εκάστοτε παραλήπτη του).
β) Δημοσιογράφους (δηλαδή ανθρώπους που έχουν εργαστεί στον τομέα της δημοσιογραφίας και έχουν τη δυνατότητα να συντάξουν ένα κείμενο με δημοσιογραφικό τρόπο).
γ) Επικοινωνιολόγους (δηλαδή ανθρώπους που να μπορούν να μεταδώσουν μηνύματα με κατάλληλο τρόπο, χρησιμοποιώντας τα διάφορα μέσα επικοινωνίας, δηλαδή εφημερίδες, περιοδικά, αφίσες, προσπέκτ, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο κ.λ.π.).
Οι αρμοδιότητες:
Η Ομ.Επ. θα πρέπει να αποτελεί τον μοναδικό παραλήπτη κάθε μηνύματος που πρόκειται να μεταδοθεί προς οποιονδήποτε και ταυτόχρονα τον μοναδικό αρμόδιο αποστολέα του τελικού ‘προϊόντος’ που θα παραχθεί με την ευθύνη της.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, κατηγοριοποιώ τις διάφορες περιπτώσεις:
– Αποφάσεις της Δ.Ε. ή της Ε.Δ. που πρέπει να γνωστοποιηθούν στα μέλη ή οπουδήποτε αλλού θα πρέπει να παραδίδονται στην Ομ.Επ. η οποία θα πρέπει να επιμελείται την σύνταξη, ορθογραφία, μετάφραση, εμφάνιση και έγκαιρη αποστολή ανάλογα με τις κατά περίπτωση ανάγκες.
– Κείμενα που παράγονται από μεμονωμένα μέλη ή ομάδες μελών και υπάρχει επιθυμία ή κρίνεται σκόπιμη η δημοσίευσή τους οπουδήποτε (εννοείται με την υπογραφή του κόμματος) θα πρέπει απαραίτητα να επιμελούνται από την Ομ.Επ. χωρίς κανενός είδους περιορισμούς ως προς τους συντάκτες τους. Δηλαδή η Ομ.Επ. θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επεμβαίνει δραστικά σε όλο το μήκος και πλάτος αυτών των κειμένων. Προφανώς η δυνατότητα αυτή θα πρέπει να της δοθεί εξαρχής από το Σώμα των Μελών (ΣτΜ) το οποίο προφανώς θα είναι και ο τελικός κριτής (με την έννοια της ψήφου) του τελικού προϊόντος.
Δεν συμφωνώ με την «ομαδική» σύνταξη κειμένων και προκρίνω αυτή των δύο - τριών το πολύ προσώπων, αν και για μένα και ένα φτάνει, αφού έτσι κι αλλιώς η τελική έγκριση θα δίνεται πάντα(;) από το ΣτΜ.
Ως προς το τελευταίο, δηλαδή την τελική έγκριση του ΣτΜ, θεωρώ ότι δεν θα πρέπει να είναι πάντα απαραίτητη, αλλά θα πρέπει να προηγηθεί κατάλληλη διαβάθμιση των μηνυμάτων που θα δρομολογούνται, ώστε να μην έχουν όλα την ίδια βαρύτητα και επομένως και ανάγκες τελικής έγκρισης.
– Η Ομ.Επ. θα πρέπει να έχει την πλήρη αρμοδιότητα (και δυνατότητα) να μετουσιώνει τις όποιες ανάγκες για θεματικές παρεμβάσεις, σε κατάλληλα κείμενα και Δελτία Τύπου τα οποία θα παραγγέλλονται από τον εκάστοτε συντονιστή σε μέλη ή ομάδες μελών της, με τους ανάλογους κατά περίπτωση χρονικούς και άλλους προσδιορισμούς για την διεκπεραίωσή τους.
Προφανώς για να διεκπεραιώσει αυτούς τους επικοινωνιακούς στόχους η Ομ.Επ. θα χρειαστεί να δημιουργήσει μια σειρά λειτουργικά εργαλεία όπως λίστες κατά περίπτωση αποδεκτών κ.λ.π. τα οποία όμως θα καθοριστούν σε δεύτερο χρόνο και όταν ξεκινήσει η επί του πρακτέου εργασία. Άλλωστε όλα όσα μέχρι τώρα περιέγραψα δεν είναι παρά δευτερεύοντες στόχοι της Ομ.Επ.
Ο κύριος και κεντρικός στόχος της θα πρέπει να είναι το παρακάτω:
Η εφαρμογή της στρατηγικής πολιτικής δράσης
Άφησα τελευταίο το σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου αντικείμενο της Ομ.Επ. γιατί η εντύπωση που μου έχει μέχρι σήμερα σχηματισθεί είναι ότι οι μέχρι τώρα αρμοδιότητές της εξαντλούνται σε όσα περιέγραψα παραπάνω. Μπορεί να κάνω και λάθος, γιατί λόγω των τεχνικών μου ελλειμμάτων δεν έχω «εισχωρήσει» όσο θα έπρεπε στα εσωτερικά του κόμματος και ίσως να μην γνωρίζω αρκετά πράγματα.
Πρόκειται γι’ αυτό που τα κόμματα αποκαλούν στρατηγική πολιτικής δράσης και που πιστεύω ότι είναι η πεμπτουσία της όλης δραστηριότητάς τους.
Δεν γνωρίζω σε ποιο σκαλοπάτι της κομματικής μας «ιεραρχίας» διαμορφώνεται η στρατηγική της πολιτικής μας δράσης, γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου κάτι σχετικά.
Πιθανολογώ ότι ίσως να μην έχει σταθεί δυνατό λόγω και του «βρεφικού της κομματικής ηλικίας» να διαμορφωθεί κάτι τέτοιο και να έχει σιωπηρά ανατεθεί (ή αφεθεί) σε μεμονωμένες πρωτοβουλίες, μερικές των οποίων έπεσαν σποραδικά στην αντίληψή μου.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το έργο που έχει να επιτελέσει η Ομ.Επ. είναι ελάχιστο και εξαιρετικά άχαρο, γιατί περιορίζεται σε όσα παραπάνω περιέγραψα, τα οποία και ελάχιστα είναι και κυρίως διεκπεραιωτικού χαρακτήρα και μικρής ουσιαστικά σημασίας.
Το κύριο έργο ενός κομματικού φορέα επικοινωνίας είναι η διαδικασία της εφαρμογής στην πράξη της στρατηγικής πολιτικής δράσης που έχει προκρίνει το κόμμα με τα κατάλληλα όργανά του. Αν όμως δεν υπάρχει καθόλου τέτοιο πράγμα, τότε το έργο της είναι περίπου επιπέδου πρωτοκόλλου.
Όπως θα πρόσεξε ο παραλήπτης αυτού του κειμένου, ακόμη και στον ορισμό της έννοιας του πολιτικού κόμματος αναφέρεται ο όρος πολιτική τακτική και στρατηγική. Προφανώς αυτό συμβαίνει γιατί είναι ανάγκη εκ των ων ουκ άνευ και πρέπει να καλυφθεί επειγόντως. Προφανώς επίσης η κάλυψη αυτού του τομέα δεν είναι αρμοδιότητα της Ομ.Επ.
Η αναφορά που κάνω εδώ γίνεται γιατί δουλειά της Ομ.Επ. είναι κατά τη γνώμη μου η εφαρμογή της στρατηγικής πολιτικής δράσης με την έννοια της επικοινωνίας.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος και κατανοητός θα το θέσω σχηματικά ως εξής:
Από καταβολής κόσμου τα κόμματα, που είναι ομάδες ατόμων κοινών συμφερόντων, προσπαθούν να πείσουν και να αποκτήσουν οπαδούς για την προώθηση των στόχων τους.
Στα «μάτια» ενός κόμματος η κοινωνία χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες προσώπων:
– Τα μέλη του κόμματος, δηλαδή τα πρόσωπα που απαρτίζουν τον κεντρικό του πυρήνα.
– Τους φίλους του κόμματος, δηλαδή τα πρόσωπα που για κάποιον (οποιονδήποτε) λόγο το ψήφισαν στις εκλογές και γενικά διάκεινται φιλικά προς αυτό.
– Όλους τους υπόλοιπους, δηλαδή τη συντριπτική (σήμερα) πλειοψηφία των ατόμων της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίοι δεν έχουν ούτε καν υπόψη τους την ύπαρξή μας ή έχουν μια έστω αμυδρή ιδέα περί των Ελλήνων Πειρατών (μπορεί και κακή).
Η στρατηγική πολιτικής δράσης έχει σαν προφανή στόχο την εξασφάλιση όσο περισσοτέρων ψήφων μπορεί εκ μέρους του εκλογικού σώματος και για τούτο απευθύνεται, όπως είναι φυσικό, κυρίως στην τρίτη και πολυπληθέστερη κατηγορία.
Όμως με τι μηνύματα;
Με τι ενέργειες;
Μέσα από ποια κανάλια;
Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι θεμελιώδη ερωτήματα για τα οποία το κόμμα πρέπει να διαθέτει όργανα άλλα των οποίων θα διατυπώσουν τις απαντήσεις και άλλα θα τις υλοποιήσουν.
Μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει ποια είναι τα όργανα που θα διατυπώσουν τις απαντήσεις.
Έχω όμως την πεποίθηση ότι η εφαρμογή - υλοποίηση (δηλαδή η επικοινωνιακή τακτική) των όποιων πολιτικών προκριθούν είναι αρμοδιότητα της Ομ.Επ. πάντα βέβαια με την τελική έγκριση των ενεργειών από το ΣτΜ που είναι και θα είναι το προαπαιτούμενο της Πειρατικής πρακτικής.
Εφόσον λοιπόν διαμορφωθεί μια τέτοια στρατηγική πολιτικής δράσης από οπουδήποτε, θα πρέπει να γνωστοποιηθεί αναλυτικά στην Ομ.Επ. και αυτή θα πρέπει να καθορίσει στο εσωτερικό της τα άτομα και τις διαδικασίες με τις οποίες η στρατηγική αυτή θα προωθηθεί - υλοποιηθεί.
Προφανώς υπάρχουν πολλά ακόμη να πούμε για το θέμα, άρχισα εδώ από τα κυριότερα και ελπίζω στο μέλλον να προχωρήσουμε και στα υπόλοιπα.
Λυπάμαι για το σεντόνι. Δεν μπόρεσα να γίνω περιληπτικότερος.
Υ.Γ.: Κανονικά θα έπρεπε να με πληρώσετε γι’ αυτή την εισήγηση, επειδή όμως τυχαίνει σήμερα να έχω τη γιορτή μου σας την ... κερνάω!